Gezien afgelopen week , de aankondiging van ‘Dansen op spijkers’ ? In die boek-cd zijn een aantal gedichten van Gerrit Komrij op muziek gezet. De nasale stem van Komrij, ondersteund door muziek van Gauthier. Prachtig.
Nu houd ik wel van dit genre, mooie teksten, ondersteund door muziek. Helaas is er nog niet echt veel van, Spinvis kan ik mij als enige zo voor de geest halen.
Wat mij betreft heeft de poëzie haar expressievorm gevonden. Geen gedichten meer op dor papier, maar vakkundig ingesproken poëzie ondersteund door muziek op CD. Ik wil het kunnen afspelen op mijn MP3speler, terwijl ik ’s morgens in de trein het donkere landschap voorbij zie flitsen, in de autocdspeler als ik ’s avonds, in de file, door de natte voorruit de achterlichten rood zie opgloeien.
Ja, dat is hoe ik de poëzie wil horen, en ik hoop dat dit het begin is van een heleboel meer.
Ik kan niet wachten tot de CD met klassiekers als Slauerhoff ( In Nederland wil ik niet sterven, En in de natte grond bederven Waarop men nimmer heeft geleefd. Dan blijf ik liever hunkrend zwerven ..) of Marsman (Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan ..) uitkomt.
De poëzie heeft haar podium gevonden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten