Een militair wordt door de politie verdacht, niet zomaar een militair maar een geridderde militair, een held, de enige held van de afgelopen tientallen jaren. Vervolgens komt hij met naam, foto, werkplek en video dag na dag op het journaal.
Pardon !
Heeft een ridder geen rechten ? Geen recht op privacy ? Moet je dat inleveren als je zo'n medaille krijgt ?
Is iemand niet onschuldig totdat schuld bewezen is? Een fraudeur of dief komt hoogstens met zijn initialen in de krant, geen foto, geen video, geen naam, geen werkplek.
Kijkt als “held” nou een betaalde betrekking was met als taakbeschrijving "het goede voorbeeld geven", dan zou je hem hangende het onderzoek op non-actief kunnen zetten. Maar deze man is gewoon held om iets wat hij gedaan heeft.
Mij dunkt dat als deze man ander rechten heeft dan andere Nederlanders , hij eerder meer dan minder rechten verdient, maar minimaal dezelfde rechten als andere Nederlanders.
zondag 31 januari 2010
maandag 11 januari 2010
zaterdag 9 januari 2010
Heel Nederland binnenkort in kaftan en niqaab
Volgens de NRC-next laat de politie een mobiele versie van de “naaktscanner” ontwikkelen. Dat is handig want in één oogopslag zie je alle verborgen wapens, en nog wat meer..
Ja precies, de doorkijkbril, de heilige graal van iedere puber.
Nu kan dit type scanner niet door metaal dringen, vandaar dat heel Nederland binnen een jaar na de introductie van deze mobiele scanner zich vrijwillig kleedt in kaftan en niqaab van zilverdraad.
Ja precies, de doorkijkbril, de heilige graal van iedere puber.
Nu kan dit type scanner niet door metaal dringen, vandaar dat heel Nederland binnen een jaar na de introductie van deze mobiele scanner zich vrijwillig kleedt in kaftan en niqaab van zilverdraad.
donderdag 7 januari 2010
Vogelspotter-spotters massaal naar Alkmaar
Honderden vogelspotter-spotters hebben vandaag de sneeuw en ijzel getrotseerd en zijn afgereisd naar Alkmaar. In dit Noord-Hollandse stadje was een unieke verzameling vogelspotters gespot.
“Geweldig, ik heb nog nooit zoveel vogelspotters bij elkaar gezien” aldus Dr. W. Koning, terwijl hij zich zo goed mogelijk staande hield in zijn sandalen. “Ik mag wel zeggen dat ik vandaag weer een unieke serie foto’s erbij heb, er zitten zeldzaam rare vogels bij. De sociologie is een stap verder vandaag.”
De vogelspotters waren naar Alkmaar getrokken om de baltimoretroepiaal te spotten, die zich te goed deed aan vetbollen van lokale vogelliefhebbers.
“Geweldig, ik heb nog nooit zoveel vogelspotters bij elkaar gezien” aldus Dr. W. Koning, terwijl hij zich zo goed mogelijk staande hield in zijn sandalen. “Ik mag wel zeggen dat ik vandaag weer een unieke serie foto’s erbij heb, er zitten zeldzaam rare vogels bij. De sociologie is een stap verder vandaag.”
De vogelspotters waren naar Alkmaar getrokken om de baltimoretroepiaal te spotten, die zich te goed deed aan vetbollen van lokale vogelliefhebbers.
maandag 4 januari 2010
De start van 2010
Het was vanmorgen donker en koud toen Nederland moeizaam ontwaakte onder een witte laag sneeuw. Twee weken vakantie waren voorbij. Kachel aan, geur van koffie, auto krabben, slaperige kinderen onder de douche zetten.
Buiten rijdt de strooiwagen, gevolgd door de chauffeur van de bus, die straks de forenzen naar de trein zal brengen. Lichten in kantoren gaan aan, kinderen knerpen door de sneeuw naar school. Wisselwachters waken over hun wissels zodat de trein door kan.
Nederland schudt de sneeuw van zich af en ontwaakt. Een radertje hier, een vliegwiel daar komt in beweging. Motoren worden gestart en al snel grijpen de tandwieltjes in elkaar en stampt de samenlevingmachine weer op volle toeren.
De vakantie is voorbij, het nieuwe jaar begonnen.
Buiten rijdt de strooiwagen, gevolgd door de chauffeur van de bus, die straks de forenzen naar de trein zal brengen. Lichten in kantoren gaan aan, kinderen knerpen door de sneeuw naar school. Wisselwachters waken over hun wissels zodat de trein door kan.
Nederland schudt de sneeuw van zich af en ontwaakt. Een radertje hier, een vliegwiel daar komt in beweging. Motoren worden gestart en al snel grijpen de tandwieltjes in elkaar en stampt de samenlevingmachine weer op volle toeren.
De vakantie is voorbij, het nieuwe jaar begonnen.
zaterdag 2 januari 2010
Vaarwel Privacy
Langzaam, stap voor stap, wordt ons digitale spiegelbeeld vervolmaakt. In dit digitale spiegelbeeld ligt vast wie wij zijn en wat wij deden. Steeds meer van onze gegevens worden opgeslagen en gekoppeld: telefoongegevens, internet-surfgedrag, betaalgegegevens, camerabeelden van de openbare weg, vingerafdrukken, patiëntendossier …
Bit voor bit, steeds duidelijker wordt ons digitale spiegelbeeld.
Uiteraard allemaal met de beste intenties, bestrijding van fraude of terrorisme of gewoon streven naar efficiency.
Nu kunnen wij ons daar druk over maken maar de ervaring leert dat wat technisch mogelijk is, gedaan zullen worden, het is alleen nog wachten tot er een goede reden gevonden is om weer een stukje privacy in te leveren. Weer wat bits voor ons spiegelbeeld, zodat uiteindelijk ons digitale spiegelbeeld volmaakt zal zijn.
It’s no use crying over spilt privacy, dus “vaarwel privacy” en dapper voorwaarts naar 2084.
Bit voor bit, steeds duidelijker wordt ons digitale spiegelbeeld.
Uiteraard allemaal met de beste intenties, bestrijding van fraude of terrorisme of gewoon streven naar efficiency.
Nu kunnen wij ons daar druk over maken maar de ervaring leert dat wat technisch mogelijk is, gedaan zullen worden, het is alleen nog wachten tot er een goede reden gevonden is om weer een stukje privacy in te leveren. Weer wat bits voor ons spiegelbeeld, zodat uiteindelijk ons digitale spiegelbeeld volmaakt zal zijn.
It’s no use crying over spilt privacy, dus “vaarwel privacy” en dapper voorwaarts naar 2084.
donderdag 31 december 2009
maandag 28 december 2009
Wintergasten, goed voor een warm gevoel
Wow, tv die ergens over gaat, van het begin tot het einde heb ik Wintergasten (VPRO) uitgekeken. Een interview met David Simon, de maker van de tv-serie Wired, door Raoul Heertje, klonk veelbelovend genoeg om de tv aan te zetten en het getoonde greep mij vast tot de aftiteling.
Zwart, gitzwart en zonder pasklare oplossing schets David een beeld van de huidige Amerikaanse samenleving waar de hebzucht regeert, alles draait om hebzucht, winstmaximalisatie. Waar David de schuld in eerste instantie bij de top-dogs legt, trekt Raoul met een grijns dit breder en legt de verantwoordelijkheid bij iedereen die in dit systeem meedraait, de top-dogs zijn slechts de winnaars binnen het systeem.
Confronterende tv over de door de kredietcrisis zichtbaar gemaakte vragen, zonder pasklare oplossing. David pleit voor een gematigd kapitalisme, waar niet alleen winst maar ook de kwaliteit van de samenleving nagestreefd wordt.
Hebzucht is een krachtige drijfveer voor de economie, maar het is de taak van de overheid om ervoor te zorgen dat niet alleen de winst maar ook de kwaliteit van de samenleving gemaximaliseerd wordt, en het is onze taak te zorgen dat die overheid er komt.
Intelligente tv waar je iets aan hebt. En gelukkig hebben wij nog een omroepsysteem dat niet alleen op winstmaximalisatie uit is en nog dit soort kwaliteits-tv uitzendt.
Zwart, gitzwart en zonder pasklare oplossing schets David een beeld van de huidige Amerikaanse samenleving waar de hebzucht regeert, alles draait om hebzucht, winstmaximalisatie. Waar David de schuld in eerste instantie bij de top-dogs legt, trekt Raoul met een grijns dit breder en legt de verantwoordelijkheid bij iedereen die in dit systeem meedraait, de top-dogs zijn slechts de winnaars binnen het systeem.
Confronterende tv over de door de kredietcrisis zichtbaar gemaakte vragen, zonder pasklare oplossing. David pleit voor een gematigd kapitalisme, waar niet alleen winst maar ook de kwaliteit van de samenleving nagestreefd wordt.
Hebzucht is een krachtige drijfveer voor de economie, maar het is de taak van de overheid om ervoor te zorgen dat niet alleen de winst maar ook de kwaliteit van de samenleving gemaximaliseerd wordt, en het is onze taak te zorgen dat die overheid er komt.
Intelligente tv waar je iets aan hebt. En gelukkig hebben wij nog een omroepsysteem dat niet alleen op winstmaximalisatie uit is en nog dit soort kwaliteits-tv uitzendt.
dinsdag 22 december 2009
De wijze bok, een kerstverhaal voor onder de spaarlamp
Ooit in een grijs, barbaars verleden, toen de dieren nog praten konden, woonden geiten en mensen vriendschappelijk naast elkaar, in een klein landje aan de zee.
Diep in dit barbaarse land stond een grote stal, van zwart geteerd hout, met tientallen prachtige witte geiten. ’s Nachts sliepen zij lekker warm met zijn allen in de stal en overdag knabbelden zij buiten wat rond, terwijl zij het laatste nieuws bespraken. De geiten deden wat geiten graag doen en waren gelukkig.
Maar op een koude winterdag, terwijl de sneeuw rond de stal stoof, deed de boer de staldeuren ’s morgens niet open. “Natuurlijk”, dachten de geiten “hij vind het buiten te koud voor ons, wat hebben wij toch een aardige boer” en zij knabbelden wat aan het stro. Wat de geiten niet wisten was dat de koning van het land opdracht gegeven had alle geiten te doden “Zij zijn behekst en straks maken zij ons ziek” had zijn raadsheer gezegd, daarom moesten nu alle geiten gedood en verbrand worden.
Door het raampje van de stal zagen de geiten grote, grijze vrachtwagens aan komen rollen, ze knerpten door de sneeuw. “Ah, die komen vast kachels brengen” riepen de geiten blij, en renden nieuwsgierig naar de deur. De vrachtwagendeuren gingen open en mensen met speren en zwaarden klommen naar buiten. Zij kwamen de stal binnen en vermoordden met hun wapens de geiten, een hels kabaal steeg op de stal. Na een half uur was het weer stil. Langzaam stroomde onder de zwarte staldeur, door de sneeuw, een beekje donkerrood bloed naar buiten.
De mensen gooiden de geiten op een grote hoop en staken die in brand. Een vreselijke stank drong door in de neus van het jongste bokje dat zich in de klok verstopt had. Hij probeerde zo zacht mogelijk te huilen om niet ontdekt te worden. Die nacht kroop het bokje uit de klok en vluchtte het grote donkere eikenwoud in. De stank van verbrand vlees hing nog dagen om hem heen.
In de jaren die volgden ging het slechter en slechter met de mensen in het land. Het leek of de geen doel meer hadden en alleen nog op zoek waren naar zoveel mogelijk geld en macht. De mensen met macht zorgden ervoor dat zij schatrijk werden door met mooie praatjes geld af te pakken van de arme mensen. (Nu zal je misschien zeggen “Mijnheer de verteller u overdrijft, zo erg kan het niet geweest zijn.” Maar je moet je realiseren dat het lang geleden gebeurde, in een vreselijk barbaars land.)
Toen de samenleving uiteindelijk veranderd was in een alleen-leving kwam op een frisse lentedag een grote, sterke bok uit het eikenwoud gewandeld. De bok liep naar zijn oude stal en ging in de deuropening van de nu vervallen stal zitten. De mensen en dieren waren nieuwsgierig naar de grote bok en vroegen hem: “Wie ben je ? “ “Ik ben je broer” antwoordde de bok dan. “Maar wat doe je bok ?” “Ik ben” zei de bok dan eenvoudig en hij zweeg verder en bleef zitten.
De mensen vertelden elkaar over deze mooie, raadselachtige bok en wat hij zei en steeds vaker kwam iemand hem om raad vragen. Steeds gaf hij dezelfde raad maar de mensen waren er tevreden mee.
De raad die de bok steeds gaf was “Stel je voor, dat wat je wil doen, door de ander bij jou gedaan wordt, zou je dat willen ?” en verder zweeg hij.
En langzaam, langzaam aan, begon de alleen-leving weer een samenleving te worden.
Daarom hebben bokken vanaf die tijd een sik , waardoor zijn zo’n wijs voorkomen hebben.
Diep in dit barbaarse land stond een grote stal, van zwart geteerd hout, met tientallen prachtige witte geiten. ’s Nachts sliepen zij lekker warm met zijn allen in de stal en overdag knabbelden zij buiten wat rond, terwijl zij het laatste nieuws bespraken. De geiten deden wat geiten graag doen en waren gelukkig.
Maar op een koude winterdag, terwijl de sneeuw rond de stal stoof, deed de boer de staldeuren ’s morgens niet open. “Natuurlijk”, dachten de geiten “hij vind het buiten te koud voor ons, wat hebben wij toch een aardige boer” en zij knabbelden wat aan het stro. Wat de geiten niet wisten was dat de koning van het land opdracht gegeven had alle geiten te doden “Zij zijn behekst en straks maken zij ons ziek” had zijn raadsheer gezegd, daarom moesten nu alle geiten gedood en verbrand worden.
Door het raampje van de stal zagen de geiten grote, grijze vrachtwagens aan komen rollen, ze knerpten door de sneeuw. “Ah, die komen vast kachels brengen” riepen de geiten blij, en renden nieuwsgierig naar de deur. De vrachtwagendeuren gingen open en mensen met speren en zwaarden klommen naar buiten. Zij kwamen de stal binnen en vermoordden met hun wapens de geiten, een hels kabaal steeg op de stal. Na een half uur was het weer stil. Langzaam stroomde onder de zwarte staldeur, door de sneeuw, een beekje donkerrood bloed naar buiten.
De mensen gooiden de geiten op een grote hoop en staken die in brand. Een vreselijke stank drong door in de neus van het jongste bokje dat zich in de klok verstopt had. Hij probeerde zo zacht mogelijk te huilen om niet ontdekt te worden. Die nacht kroop het bokje uit de klok en vluchtte het grote donkere eikenwoud in. De stank van verbrand vlees hing nog dagen om hem heen.
In de jaren die volgden ging het slechter en slechter met de mensen in het land. Het leek of de geen doel meer hadden en alleen nog op zoek waren naar zoveel mogelijk geld en macht. De mensen met macht zorgden ervoor dat zij schatrijk werden door met mooie praatjes geld af te pakken van de arme mensen. (Nu zal je misschien zeggen “Mijnheer de verteller u overdrijft, zo erg kan het niet geweest zijn.” Maar je moet je realiseren dat het lang geleden gebeurde, in een vreselijk barbaars land.)
Toen de samenleving uiteindelijk veranderd was in een alleen-leving kwam op een frisse lentedag een grote, sterke bok uit het eikenwoud gewandeld. De bok liep naar zijn oude stal en ging in de deuropening van de nu vervallen stal zitten. De mensen en dieren waren nieuwsgierig naar de grote bok en vroegen hem: “Wie ben je ? “ “Ik ben je broer” antwoordde de bok dan. “Maar wat doe je bok ?” “Ik ben” zei de bok dan eenvoudig en hij zweeg verder en bleef zitten.
De mensen vertelden elkaar over deze mooie, raadselachtige bok en wat hij zei en steeds vaker kwam iemand hem om raad vragen. Steeds gaf hij dezelfde raad maar de mensen waren er tevreden mee.
De raad die de bok steeds gaf was “Stel je voor, dat wat je wil doen, door de ander bij jou gedaan wordt, zou je dat willen ?” en verder zweeg hij.
En langzaam, langzaam aan, begon de alleen-leving weer een samenleving te worden.
Daarom hebben bokken vanaf die tijd een sik , waardoor zijn zo’n wijs voorkomen hebben.
maandag 21 december 2009
Vandaag de kortste dag
En dat werd wel tijd ook, het is geeneens meer acht uur licht per dag. Vandaag kwam de zon om kwart voor negen op en ging om half vijf al weer onder.
Maar komend half jaar wordt het iedere dag weer langer licht, elke week 's gaat de zon een kwartier later onder.
Maar komend half jaar wordt het iedere dag weer langer licht, elke week 's gaat de zon een kwartier later onder.
zondag 20 december 2009
Niet normaal. Wat is normaal en wie bepaalt dat?
In Amsterdam is op dit moment een tentoonstelling met de naam Niet Normaal. De vraag die je daar gesteld wordt is “Wat is normaal en wie bepaalt dat ?”
Kijk, dat is nog eens een leuke vraag om over na te denken; een poging:
Normaal is volgens mij voldoen aan de norm. Maar wie stelt die norm dan ? De groep waar je in beweegt!
Wanneer je een computer van een hele stapel gezichten het gemiddelde laat uitrekenen, blijkt dat mensen het berekende gemiddelde gezicht het mooiste gezicht vinden. Niet het uitzonderlijke maar het gemiddelde is het meest gewenste. Als schapen willen wij allemaal midden in de kudde staan.
Wat is normaal ? Het midden van de kudde!
Het verschil zit er vooral in de tolerantie van mensen, sommigen vinden alleen de binnenste cirkel van de kudde normaal, terwijl anderen alleen de afgedwaalde schapen als abnormaal bestempelen. Maar waar wij over het algemeen de grens trekken is op zich ook bekend. In de wiskunde heb je de zogenaamde normaal-verdelingen Wanneer wij bijvoorbeeld de intelligentie van mensen allemaal in een grafiek zetten, zitten de meeste rond het midden, abnormaal vinden wij de 2.5% met een te laag IQ en de 2.5% met een te hoog IQ.
Dus nu naar de praktijk. Je staat morgen op en wordt opeens gekweld door de vraag zijn rode schoenen wel normaal op dit moment ? Dan ga je naar buiten telt het aantal mensen dat je ziet en telt het aantal mensen dat rode schoenen aan heeft. Wanneer dat er minder dan één op de twintig rode schoenen draagt is dat dus niet normaal.
In de beurs van Berlage is deze tentoonstelling tot 8 maart 2010 te zien.
Ik ben toch benieuwd of meer dan één op de 20 mensen naar deze tentoonstelling gaat.
Kijk, dat is nog eens een leuke vraag om over na te denken; een poging:
Normaal is volgens mij voldoen aan de norm. Maar wie stelt die norm dan ? De groep waar je in beweegt!
Wanneer je een computer van een hele stapel gezichten het gemiddelde laat uitrekenen, blijkt dat mensen het berekende gemiddelde gezicht het mooiste gezicht vinden. Niet het uitzonderlijke maar het gemiddelde is het meest gewenste. Als schapen willen wij allemaal midden in de kudde staan.
Wat is normaal ? Het midden van de kudde!
Het verschil zit er vooral in de tolerantie van mensen, sommigen vinden alleen de binnenste cirkel van de kudde normaal, terwijl anderen alleen de afgedwaalde schapen als abnormaal bestempelen. Maar waar wij over het algemeen de grens trekken is op zich ook bekend. In de wiskunde heb je de zogenaamde normaal-verdelingen Wanneer wij bijvoorbeeld de intelligentie van mensen allemaal in een grafiek zetten, zitten de meeste rond het midden, abnormaal vinden wij de 2.5% met een te laag IQ en de 2.5% met een te hoog IQ.
Dus nu naar de praktijk. Je staat morgen op en wordt opeens gekweld door de vraag zijn rode schoenen wel normaal op dit moment ? Dan ga je naar buiten telt het aantal mensen dat je ziet en telt het aantal mensen dat rode schoenen aan heeft. Wanneer dat er minder dan één op de twintig rode schoenen draagt is dat dus niet normaal.
In de beurs van Berlage is deze tentoonstelling tot 8 maart 2010 te zien.
Ik ben toch benieuwd of meer dan één op de 20 mensen naar deze tentoonstelling gaat.
zaterdag 19 december 2009
Uncle Sam is a Sicko
Docu-drama Sicko (2007) van Michael Moore is een scherpe aanklacht tegen de manier waarop de gezondheidszorg in de USA geregeld is. Van de 300 miljoen Amerikanen hebben 50 miljoen geen verzekering, maar denk niet dat de verzekerden zonder financiële zorgen ziek kunnen worden. Noodzakelijke behandelingen worden hen ontzegd door verzekeringen die hun winst willen maximaliseren.
Sicko is een scherpe aanklacht tegen het kapitalisme. Zeker, het is wat zwaar aangezet, maar de boodschap komt helder over. Tegen het einde van de film heeft de filmmaker een aantal mensen om zich heen verzameld die in de USA geen hulp krijgen. Geen gewone mensen, maar helden van nine-eleven. Zij hebben hun klachten opgelopen doordat zij na de crash mensen zijn gaan helpen. Met deze mensen gaat hij op zoek naar hulp en vindt dat uiteindelijk in ..... Cuba, het door de USA zo verachte communistische land. Daar worden de mensen gratis geholpen.
Men meet de kwaliteit van een samenleving wel door te kijken hoe de samenleving omgaat met zijn zwakkeren. Als je zo naar de USA kijkt is er maar één conclusie mogelijk: Uncle Sam is ziek
De Dvd is overal te koop/huur/leen/downloadbaar.
Sicko is een scherpe aanklacht tegen het kapitalisme. Zeker, het is wat zwaar aangezet, maar de boodschap komt helder over. Tegen het einde van de film heeft de filmmaker een aantal mensen om zich heen verzameld die in de USA geen hulp krijgen. Geen gewone mensen, maar helden van nine-eleven. Zij hebben hun klachten opgelopen doordat zij na de crash mensen zijn gaan helpen. Met deze mensen gaat hij op zoek naar hulp en vindt dat uiteindelijk in ..... Cuba, het door de USA zo verachte communistische land. Daar worden de mensen gratis geholpen.
Men meet de kwaliteit van een samenleving wel door te kijken hoe de samenleving omgaat met zijn zwakkeren. Als je zo naar de USA kijkt is er maar één conclusie mogelijk: Uncle Sam is ziek
De Dvd is overal te koop/huur/leen/downloadbaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)